νο5

Καλοκαίρι στον Ν.Καύκασο στη Φλώρινα,ήλιος και ένα αεράκι σα χάδι.Μέτα από κάνα μισάωρο βάδισμα είχα πλησιάσει τα σύνορα με τη μακεδονία(fyrom,πες το όπως θες,δε με νοιάζει).Από μακριά διέκρινα τις σιδεριές των συνόρων,στολισμένες με σιχαμερές σημαίες.Έβγαλα ένα τσιγάρο και τ'άναψα.Έμεινα εκεί ώσπου να καεί όλο,χαζεύοντας το αποκρουστικό θέαμα.Απ'εδώ ελλάδα,απ'εκεί μακεδονία.Σίδερα,μπάτσοι και σημαίες τα χωρίζουν.Σβήνοντας το τσιγάρο και παίρνοντας την απότομη κατηφόρα που θα με γύριζε στο χωριό σκέφτηκα κάτι.Αν μπορούσαμε να βάλουμε όλα τα συρματοπλέγματα και τις σιδεριές από τα εθνικά(sic) σύνορα,πάνω σε μια σημαία η οποία τα ορίζει,αυτή θα εξαϋλωνόταν,θα χάνοταν και ο γύρω χώρος θα βαφόταν κόκκινος από το αίμα που έχει χυθεί σε αυτά,για αυτά.Φτάνοντας στο χωριό πήγα για μια μπύρα στο μοναδικό καφενείο.Δυο μπαρμπάδες,οι μόνοι πελάτες πέρα από μένα,μιλούσαν για το πως θα σώσει το ναζιστικό κόμμα την χώρα.Καμιά σωτηρία για τους από χρόνια νεκρούς και η άμστελ μου ήταν ζεστή καφετζή...