Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

νο2


Αποσπασματική ζωή.Ζωή κομματιασμένη.Υγρή απαλλοτρίωση σε ευκαιριακούς παραδείσους. Υποκρισία,απόλυτη αλήθεια,έννοιες συγχωνευμένες. Τα φτερά του αετού μου έχουν σπάσει αλλά ξέρω κάποιον που θα τον λυτρώσει. Πιο πέρα βλέπω τι σκιά μου με στολή ινδιάνου ντυμένη.Ξιφομαχούσε με έναν γέρο χαρμάνι χίπη που τα μισά του μαλλιά είχαν πέσει. Μια βουτιά με κάνει να συνέλθω.Η σιωπή είναι άνοστη και η ομιλία παράνοια.Σαν να πρέπει να διαλέξω αυτή τι στιγμή. Αν ήμουν άυλος σίγουρα θα έκλεβα μια τράπεζα.Τώρα που δεν είμαι κλέβω τον εαυτό μου. Σε ένα ψυχιατρείο το να ξέρεις τι θες μα να μη ξέρεις πως να το πάρεις,είναι κάτι. Τo να μη ξέρεις τίποτα από τα δυο είναι τα πάντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου