Σάββατο 12 Απριλίου 2014

νο32

έρωτας στα δημόσια ουρητήρια,όχι για λόγους εκπόρνευσης μα για το "σε θέλω τώρα".ακουμπά τα χέρια της στην πόρτα μην αφήνοντας την να ανοίξει,αδιαφορώντας για τις πιτσιλιές από το αίμα της βελόνας που είχε αφήσει κάποιο τζάνκι μέρες πριν(ίσως είναι νεκρός και θαμμένος κάπου στα μεσόγεια πια,πεθαίνουν εύκολα αυτοί οι τύποι) και ίσως κάποια σάλια που έφτασαν εκεί ταξιδεύοντας από αέρος κι από το φτέρνισμα κάποιου εξηνταπεντάρη μπάρμπα που είχε γρίπη κι αλλεργία συνάμα(μα τι άτυχος).η μυρωδιά του χώρου δεν τον εμπόδισε να νιώσει το άρωμα του κορμιού της,σεροτονίνη,ντοπαμίνη,οξυτοκίνη και βασοπρεσίνη,ενδορφίνες,σωματοτροπίνη και άλλες πόσες εκλυτικές ορμόνες ξεκινούν να πλημμυρίζουν σιγά σιγά τα κορμιά τους,χημική άνοιξη.η σκέψη και μόνο του "μη μας πιάσουν" κάνει την λίμπιντό τους να περάσει σε άλλη φάση,αυτή του μη κοινά αποδεκτού,του "μπάτσοι πάρτε τα αρχίδια μας","κοινωνία γαμιέσαι μαζί μας πατόκορφα",του "πρωταρχικές φασίστριες οι μανάδες μας*,που μας μπόλιασαν με αυτές τις ηλίθιες ηθικές αναστολές μας",σε μια φάση υποσυνείδητης εσωτερικής εργασίας βαθιάς ρήξης με κάθε νόρμα με τον τελείως αντίθετο και παράδοξο τρόπο του "ας γίνουμε ένα",καθώς τα κορμιά τους έχουν ενωθεί.τέτοια χάρη έχουν οι παράνομοι έρωτες,τη χάρη να τους κάνουν από παράνομους,άνομους...
τελειώνοντας της σκούπισε το σπέρμα του από την πλάτη με τα δάχτυλα του τα οποία του έγλειψε,αντάλλαξαν ένα βαρύ βλέμμα(η έλξη ορίζεται πρώτα από το βλέμμα και μετά από τη συνείδηση,αποδεδειγμένα πλέoν),ένα φιλί και μισό αντίο.                                                              
                                                                     *****
σαρκική έλξη,καύλα.υπάρχουν πλάσματα που ζουν για να ζευγαρώσουν και αμέσως μετά να πεθάνουν,στην πρώτη και τελευταία ερωτική πράξη της ζωής τους,στην πρώτη και τελευταία εκσπερμάτωσή τους,τον πρώτο και τελευταίο τους οργασμό,ήρωες σε μια ιστορία επιβίωσης,χωρίς εναλλακτική για να επέλθει η κάθαρση,στο μεγάλο δράμα,αυτό της ζωής,το μεγαλύτερο σενάριο που γράφτηκε ποτέ μα και συνεχίζει να γράφεται,αφού πρώτα παιχτεί το "έργο" βέβαια...δισεκατομμύρια ρόλοι,δισεκατομμύρια αυτοσχεδιασμοί.κουστούμια και σκηνικά αμέτρητα!αμέτρητα μάτια πλάνα ακόμα,που πιάνουν τα πλάνα...
σκηνή από τον κανιβαλισμό αρσενικού μάντι  από το έως και πριν λίγο ταίρι του στα 5.000fps/sec
                                                                         
                                                                     *****
με μια απότομη κίνηση του χεριού του το δεκαεφτάχρονο αγόρι κόβει το νήμα της ζωής μιας ολάνθιστης μαργαρίτας σε κάποιο ηλιόλουστο κάμπο για να τη χαρίσει στο αγόρι του,σηματοδοτώντας τον έρωτα μέσα από τη θυσία,του περήφανου για αυτή,φυτού.

*ηλίας πετρόπουλος "τα καλιαντρά"






Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

νο31

γιατί να μιλήσω;
για τον χαμένο χρόνο;
για εκείνη την παραμονή πρωτοχρονιάς
στην πλατεία κυψέλης;
για τα πρόσχαρα και όλο άνεση κορίτσια
που είναι πάντα έτοιμα να σε ακολουθήσουν;
το διαολεμένο μαρτύριο της αναμονής;
τις κυρίες να σε διώχνουν απ'τα σκαλιά;
την διονυσιακή μέθη έπειτα;
να σας μιλήσω για τον νικολάκη απ'τα πατήσια;
για το σόνια-πλατεία αμερικής με το 14;
για το 2ο;το ακροπόλεως ντε!
για το πόσο εύκολο είναι να μετατραπείς σε τίποτα;
για άδεια μπλίστερ και συστηματική πόση αίματος;
για το λιβανέζικο στην γερανίου;
να σας μιλήσω για το πως αρνήθηκα την ύπαρξη του Θεού;
να σας πω για καμιά παλιά αγάπη που την τσάκισε η συνήθεια,
ή για πουστιά,αναξιοπρέπεια και φτήνια;
να σας μιλήσω για την αγάπη μου στους μετανάστες;
για την αγάπη μου για κάθε τι έξω από νόρμες;
να σας ομολογήσω ένα παλιό και σημαντικό μυστικό μου;
για μεγάλα χαμόγελα και χτυπήματα στην πλάτη να σας πω;
ίσως μιλήσω και για το πόσο με εντυπωσιάζει αυτός ο βουβός ήχος 
σαν βουτάς το κεφάλι σου στη θάλασσα,με τα Λαβκραφτικά τριξίματα!
να σας πω ποια στάση μ'αρέσει στο γαμήσι;
για ένα bad trip που είχα;
να σας μιλήσω για τους νεκρούς μου φίλους;
άκης,βαγγέλης,νικόλας,γιώργος,κώστας,ολυμπία...
να σας πω για τον VY Canis Majoris 
και το πως αν ήθελες να κάνεις μια περιστροφή γύρω του
 με το γρηγορότερο τζετ που διαθέτουμε θα σου έπαιρνε 258 χρόνια;
για το πως μοσχοβολά στο δάσος το ρετσίνι κάτι βροχερά πρωινά της άνοιξης;
για το δώμα στην καρπάθου και τις τσάρκες στη λαϊκή της φυλής 
και τα ούζα μετά στο καφενείο στην Μ.Βόδα;
μπα,για τίποτε από όλα αυτα δε θα μιλήσω.
θα πω μόνο πως ζούμε γυαλίζοντας παστρικά τα κάγκελα των κλουβιών μας
σφυρίζοντας αδιάφορα μπροστά σε 
βασανισμούς.δολοφονίες,πολιτικές διώξεις,στρατόπεδα συγκέντρωσης,φυλακές κολαστήρια
και φτιάχνουμε ο καθένας τα τσιτάτα του,τα κελαηδάμε κανονικά
αλλά από πράξεις,λίγα πράγματα...
έχουμε,άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο,αποκτηνωθεί!
τα εθνοβάλιουμ των ΜΜΕ χορηγούνται κανονικά κάθε μέρα στις οκτώ!
νοικοκυραίε μη χάσεις τη δόση σου!
η εκκλησία έχει σηκωμένα τα ράσα της και θέλει να σε δεχτεί στο ποίμνιο της
για να σε θωπεύσει  και να σου γλείψει τις παλάμες!
οι μπάτσοι τρώνε χαρμάνες αν δεν ρίξουν ξύλο!
οι άστεγοι προσμένουν το καλοκαίρι 
χωρίς όμως να μπορούν να βγάλουν στιγμή απ'το μυαλό τους τον επόμενο χειμώνα...
δυο παιδιά ερωτεύθηκαν στο προαύλιο του λυκείου τους κάπου στην ξάνθη
και αντάλλαξαν τα πρώτα τους φιλιά.
κάποιος φύτεψε ένα δέντρο.
ένας άλλος δεν δέχτηκε χρήματα για μια δουλειά που πρόσφερε γιατί είδε την κατάσταση.
θέλω να πω,οκ!ας αρχίσουμε από τα απλά
αλλά να αρχίσουμε όμως...



Τρίτη 1 Απριλίου 2014

νο30

Γιατί τα μνήματα να μην έχουν μαύρο χρώμα;
Θα ταίριαζαν με τις ζωές των περισσοτέρων που σαπίζουν μέσα κει.
Να αποπνέουν την μιζέρια και την κακία στα μάτια τους σαν ζούσαν.
Ματιές που πολλών τις ζωές μας τις ξεριζώσαν.
Την εκδίκηση θα την πάρει ο ήλιος
που στα σαρκία τους αχτίδα του δεν θα ξανακουμπήσει.
Και μεις ακροβατόντας στα όρια θα κοιτάμε αυτά τα μαύρα κουτιά,
περιμένοντας την δική μας στραβή πατημασιά,
ζωσμένοι με ελευθερία και τόλμη,σαν άνεμου ταξιδιάρη...
Πανέτοιμοι να αρθρώσουμε την κραυγή που θα μας λιώσει τα στήθη!
"Πέφτω ρε!"