Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

νο41

καθισμένος στην ερμού,σε μια από τις ξύλινές της γλάστρες
θρόνος
ανθοδέσμιος των τριών τελευταίων λουλουδιών του φιλόξενου φυτού
είναι
ζευγάρια γελούν καθώς το σταυροπόδι του φανερώνει την τεράστια τρύπα στον πάτο του παπουτσιού του,δεν τον νοιάζει πια.τα γέλια συνεχίζουν,οι βόλτες
οι αγκαλιές
αναλύει τους περαστικούς κάτω απ΄τα πολύχρωμα φώτα των μαγαζιών με τους ντυμένους σα κλόουν υπαλλήλους για τις ανάγκες κάποιου χριστιανεμπορικού πανηγυριού και κάτω από τα προσωπεία της τηλεοπτικά μεταδιδόμενης κανονικότητας,ψάχνοντας μανιωδός για το που καβατζώνουν την τόση θλίψη και μοναξιά
που κρύβουν
απέναντι δυο σκυλιά πότε κυνηγιούνται,πότε μυρίζουν τα απαυτά τους  και πότε απλά ξαποσταίνουν πλάι-πλάι,μόνο με τις ανάσες τους που σμίγουν και τα χιλιοφορεμένα γούνινα πανωφόρια τους αντίδοτα στην παγωνιά του δεκέμβρη.κάπως έτσι πρέπει να'ναι,σκέφτηκε,η
πραγματική αγάπη




*αγαπάμε κυρίως αυτούς που μας στέκονται ακόμη και όταν ξέρουν πως δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτε από μας,είτε δεν ξαναδύσουμε,είτε δεν ξανανατείλουμε ποτέ ξανά.ευχαριστώ πολύ παλιό καβούρι...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου