νο35

ξέρω τη σκέψη σου
πιο καλά απ'τη φωνή σου
ξέρω τη φωνή
πιο καλά απ'τη μορφή σου
δεν ξέρω τι να κάνω
(ανέπνεε)*
σκαρφαλώνω γιασεμιά
πηδάω φράχτες από αυλές
για την καρδιά ενός εκ των κτηνών που έχω μέσα μου
αποκαλώ το εδώ μου απεχθές
πες μου,αλήθεια με θες;
(και τι είναι μια δική μου εισπνοή αν δεν τη ζεσταίνουν τα δικά σου χνώτα)
στους βραδινούς μου περιπάτους
δε λείπει η ένταση
μα λείπεις εσύ
στα χέρια μου να σε κουβαλήσω
ανάμεσα σε βάτα και αγριόχορτα
πεσμένες καστανιές και καρυδιές πελώριες
να φτάσουμε στο μέρος
όπου συχνάζει ο γάτος ο "ξένος"
και το φίδι ο "φίλος"
ξένο λέω τον γάτο για να τον αγαπώ πιο πολύ
και φίλο το φίδι για να προσέχω πιο πολύ
και κει μαζί να μυρίζαμε τ'άρωμα που γεννιέται
απ'τα χιλιάδες ακανθοφόρα φυτά και λουλούδια
και τον ερχομό της αυγής
όπως παντρεύεται με την μυρωδιά του ιδρώτα μας
καθώς θα κάνουμε έρωτα 
(διάταξε με να σκάσω για να πω πως εκτέλεσα εντολή μια φορά στη ζωή μου)

*συμβουλή m.l.