Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

νο31

γιατί να μιλήσω;
για τον χαμένο χρόνο;
για εκείνη την παραμονή πρωτοχρονιάς
στην πλατεία κυψέλης;
για τα πρόσχαρα και όλο άνεση κορίτσια
που είναι πάντα έτοιμα να σε ακολουθήσουν;
το διαολεμένο μαρτύριο της αναμονής;
τις κυρίες να σε διώχνουν απ'τα σκαλιά;
την διονυσιακή μέθη έπειτα;
να σας μιλήσω για τον νικολάκη απ'τα πατήσια;
για το σόνια-πλατεία αμερικής με το 14;
για το 2ο;το ακροπόλεως ντε!
για το πόσο εύκολο είναι να μετατραπείς σε τίποτα;
για άδεια μπλίστερ και συστηματική πόση αίματος;
για το λιβανέζικο στην γερανίου;
να σας μιλήσω για το πως αρνήθηκα την ύπαρξη του Θεού;
να σας πω για καμιά παλιά αγάπη που την τσάκισε η συνήθεια,
ή για πουστιά,αναξιοπρέπεια και φτήνια;
να σας μιλήσω για την αγάπη μου στους μετανάστες;
για την αγάπη μου για κάθε τι έξω από νόρμες;
να σας ομολογήσω ένα παλιό και σημαντικό μυστικό μου;
για μεγάλα χαμόγελα και χτυπήματα στην πλάτη να σας πω;
ίσως μιλήσω και για το πόσο με εντυπωσιάζει αυτός ο βουβός ήχος 
σαν βουτάς το κεφάλι σου στη θάλασσα,με τα Λαβκραφτικά τριξίματα!
να σας πω ποια στάση μ'αρέσει στο γαμήσι;
για ένα bad trip που είχα;
να σας μιλήσω για τους νεκρούς μου φίλους;
άκης,βαγγέλης,νικόλας,γιώργος,κώστας,ολυμπία...
να σας πω για τον VY Canis Majoris 
και το πως αν ήθελες να κάνεις μια περιστροφή γύρω του
 με το γρηγορότερο τζετ που διαθέτουμε θα σου έπαιρνε 258 χρόνια;
για το πως μοσχοβολά στο δάσος το ρετσίνι κάτι βροχερά πρωινά της άνοιξης;
για το δώμα στην καρπάθου και τις τσάρκες στη λαϊκή της φυλής 
και τα ούζα μετά στο καφενείο στην Μ.Βόδα;
μπα,για τίποτε από όλα αυτα δε θα μιλήσω.
θα πω μόνο πως ζούμε γυαλίζοντας παστρικά τα κάγκελα των κλουβιών μας
σφυρίζοντας αδιάφορα μπροστά σε 
βασανισμούς.δολοφονίες,πολιτικές διώξεις,στρατόπεδα συγκέντρωσης,φυλακές κολαστήρια
και φτιάχνουμε ο καθένας τα τσιτάτα του,τα κελαηδάμε κανονικά
αλλά από πράξεις,λίγα πράγματα...
έχουμε,άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο,αποκτηνωθεί!
τα εθνοβάλιουμ των ΜΜΕ χορηγούνται κανονικά κάθε μέρα στις οκτώ!
νοικοκυραίε μη χάσεις τη δόση σου!
η εκκλησία έχει σηκωμένα τα ράσα της και θέλει να σε δεχτεί στο ποίμνιο της
για να σε θωπεύσει  και να σου γλείψει τις παλάμες!
οι μπάτσοι τρώνε χαρμάνες αν δεν ρίξουν ξύλο!
οι άστεγοι προσμένουν το καλοκαίρι 
χωρίς όμως να μπορούν να βγάλουν στιγμή απ'το μυαλό τους τον επόμενο χειμώνα...
δυο παιδιά ερωτεύθηκαν στο προαύλιο του λυκείου τους κάπου στην ξάνθη
και αντάλλαξαν τα πρώτα τους φιλιά.
κάποιος φύτεψε ένα δέντρο.
ένας άλλος δεν δέχτηκε χρήματα για μια δουλειά που πρόσφερε γιατί είδε την κατάσταση.
θέλω να πω,οκ!ας αρχίσουμε από τα απλά
αλλά να αρχίσουμε όμως...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου