νο46

βουτάω το πινέλο σε ένα βαθύ κόκκινο της δύσης του ήλιου
και σε χακί καμβά ζωγραφίζω φαντάρους αυτόχειρες και γιατί χιλιάδες.

βουτάω το πινέλο σε μαύρο πένθιμο
και σε κόκκινο,σαν από λόγκο σακούλας σούπερ μάρκετ "χαρτί",
σχεδιάζω μια στέρηση.

βουτώ το πινέλο σε ένα γαλάζιο διαλυμένο σε άλμη
και σε ένα καφέ εξώφυλλο κάποιου βιβλίου του Καββαδία σκαρώνω ωκεανό ολάκερο.

σε ένα πράσινο της καλοκαιρινής βλάστησης του Πιξαριά βουτώ
και πάνω σε σιδερόπετρα μια μικρογραφία του βουνού φτιάνω πιστή.

στα στήθια μου μπήγοντας το πινέλο και με το αίμα μου ζεστό ακόμα,
τινάζοντας το στον μπέτη μου,σαν από μάγια ανατολίτικα,σχηματίζεσαι συ.
δέντρο που λάμπει,καθώς ξεδιψά από ρυάκι καθάριο και χρόνια μυριάδες πριν χαραγμένο στης γης την εύφορη επιδερμίδα,
με τα ολόλευκα σου άνθη να θαμπώνουν,ανακλώντας τις αχτίδες του,τον ήλιο τον ίδιο.

με όση δύναμη μ'απόμεινε βουτώ ο ίδιος με μάτια κλειστά,από τον τέταρτο όροφο που λίγο πριν διέρρηξα
και με το κορμί μου,κάπου μεταξύ παρτεριών,πεζοδρομίου κι ασφάλτου,ζωγραφίζω μια λύτρωση.

12//07//15
για τον β. και τη μ.