νο37

κι αν ήταν κυριακή ίσως να το καταλάβαινες καλύτερα
μιας και τις κυριακές η θλίψη είναι συναίσθημα κοινό
για τους περισσότερους ανθρώπους και όλοι δείχνουν να συμμερίζονται
την θλίψη των άλλων,απ'όπου κι αν αυτή πηγάζει,αν είναι κυριακή

δεν ήταν κυριακή,αν και δεν απείχε και πολύ απ'αυτή
χειμώνας,γκρι του τσιμέντου,δίσκος που γρατζούναγε στο παίξιμό του
και μαζί γρατζούναγε την ψυχή μου σε έναν σετ αραμπιέν μανέ του νταλγκά*,
νύχτα χωρίς αρώματα,φιλιά χωρίς τη γεύση σου,ήταν μέσα μου,κάτι σα κυριακή

στάθηκα ώρα στο μπαλκόνι σπρώχνοντας τα κάγκελα
με το βάρος και την όποια μου δύναμη ελπίζοντας πως θα γκρεμιστούν
μαζί κι εγώ,μαζί κι όλα τα υπόλοιπα κάγκελα,όλου του κόσμου
φυλακών προσωπικών,φυλακών αστικών,κρατητηρίων,ψυχιατρείων,στρατοπέδων,συνόρων

μάταια

μπήκα ξανά στο δωμάτιο και έκατσα στην καρέκλα μου με τα ροδάκια 
άνοιξα το μουσικό κουτί και υπό τον ήχο του χαζού λουλαμπάι
άρχισα να μετρώ με ανοιχτή τη χούφτα και τα μάτια κλειστά
"ένα λ,δυο λ,τρία λ,τέσσερα λ,πέντε λ,έξι λ.ένα σ,δυο σ,τρία σ"
το μουσικό κουτί έπαψε,ήθελε κούρδισμα και γω δεν είχα καμιά διάθεση να κουρδίζω

απ'τα τελευταία που θυμάμαι είναι μια σιγή που δεν ταίριαζε σε καλοκαιριάτικη νύχτα,
μετά τα λόγια τσαμπουκάδων με τον γέρο μου και εικόνες που δε θέλω ν'αναφέρω
η κούπα με το παγωμένο κρασί βοήθησε να πάνε κάτω τα "φαρμάκια"
η κούπα με το παγωμένο κρασί με συνόδευσε μέχρι την πτώση μου μαζί με το τροχοφόρο θρόνο μου

σιωπή,σιωπή,σιωπή

γιατί με φέρατε εδώ,ποιοι είστε,τι έκανα;τι είναι δω,γιατί τόσα φώτα;
ασεβείτε προς τη νύχτα,το ξέρετε;κι αν το ξέρετε γιατί δε σβήνετε τα γαμημένα φώτα;
μετά κάτι τσιμπιές και πάλι σιωπή,πυκνή σιωπή που την αγγίζεις και σ'αγγίζει
σαν πάχνη φλεβαριανή στον θεσσαλικό κάμπο.γιατί με φέρατε εδώ,γιατί τόση σιωπή;

και δεν ήταν κυριακή να σπάσεις τη σιωπή
λέγοντάς μου ότι με καταλαβαίνεις,με αγαπάς και πως δε θα με στείλεις
όσο κι αν εγώ προσπαθώ να γκρεμιστώ διότι σ'αρέσω έτσι μπερδεμένος που ήμουν και είμαι
θα ήθελα να το κάνεις πάντα,κι ας μην είναι κυριακή κι ας μην μοιάζει καν με κυριακή

και άλλη κυριακή ξανά να μην έρθει

*σετ αραμπιέν μανές