για την νιαρ...
ζηλεύω με όλο μου το είναι.
Το '97 η αγαπημένη μου φίλη και καθηγήτριά μου των αγγλικών miss Tina,Αυστραλέζα που σπούδασε στο Λονδίνο και εργάστηκε επί συναπτά έτη στην Ολλανδία νοσηλεύτρια πριν αγαπήσει τον Έλληνα άντρα της και έρθει στην Ελλάδα(huge story yeah!),μου έκανε ένα τηλ. στο σπίτι(no mobiles yet) να περάσω από το φροντιστήριο(είχα τελειώσει με το proficiency ήδη) να με τρατάρει από το ταξίδι της στον Ισημερινό...
Φτάνοντας θα γνωρίσω τον Alex και τον Sammy,gay ζευγάρι,φίλοι της χρόνια τότε,Λονδρέζοι μόνιμα εγκατεστημένοι στην Ολλανδία,που πήγαν μαζί το ταξίδι και θα έμεναν μερικές ακόμη μέρες στο εξοχικό της Tina στην Ελλάδα.
Η ίδια καθώς εγώ μιλούσα με τα παιδιά αυτά,παιδιά τρόπος του λέγειν αφού ήταν πάνω από πενήντα και οι δύο,ανοίγοντας ένα γαλάζιο backpack που είχε σχεδόν πάντα μαζί της έβγαλε μια χάρτινη συσκευασία,μια καφεκίτρινη χάρτινη συσκευασία,και μου την έδωσε λέγοντας μου "here you are my dear Johny,a little gift from our trip,with all of my love!" με εκείνη την αυστραλέζικη μπερδεμένη με βαριά αγγλικά προφορά της.Δεν θα ξεχάσω την μυρωδιά αυτού του χαρτιού συσκευασίας ποτέ!Ήταν λες και βρέθηκα στην "αποθηκούλα"(έτσι το περιέγραψαν το μαγαζί απ'όπου αγόρασαν το δώρο μου και από ό,τι κατάλαβα ήταν κάτι σαν τοπική βιοτεχνία) στο Εκουαδόρ.Μου θύμισε τα παλιά,δικά μας μπακάλικα των '80ς που μάλλον εσύ δεν πρόλαβες μικρό,καλό μου...
Έκοψα με θρησκευτική ευλάβεια το σιλοτέιπ που συγκρατούσε το χαρτί και τότε είδα τα δώρα μου!Τρεις πλάκες bitter σοκολάτα και ένα μπουκάλι ρούμι,όλα παραγωγής Εκουαδόρ και ειδικότερα της βιοτεχνίας που τα παιδιά ανέφεραν σαν αποθηκούλα που σου είπα πριν.Η χαρά μου δεν θα τελείωνε εκεί αφού είδα πως οι τρεις σοκολάτες που ήταν δεμένες με παλιομοδίτικο,φυτικό σπάγκο,επάνω στον περίτεχνα δεμένο κόμπο τους είχαν και ένα δίφυλλο joint..Ο Alex με ένα μειδίαμα που πρόδιδε πως είχε δοκιμάσει το "πράμα" και ενώ οι υπόλοιποι χασκογελούσαν μου εξήγησε πως το αγόρασαν από έναν περουβιανό και ήταν το μόνο αγαθό της συσκευασίας που δεν ήταν made in Εκουαδόρ αλλά από το Περού,σύμφωνα πάντα και με τον τύπο που το ψώνισαν...Μου είπε ακόμα πως συχνά με τον ίδιο τρόπο,ανάμεσα σε σοκολάτες κι άλλα candies,περνούσαν κανένα joint για φίλους στα ταξίδια που έκαναν με το αεροπλάνο.Μην ξεχνάς είμαστε στο '97 και τα twin towers δεν είχαν πέσει,οπότε και τα πράγματα όσο αφορά την "ασφάλεια" στα αεροπλάνα ήταν διαφορετικά και σίγουρα πολύ πιο ελαστικά από ότι αφού έπεσαν-τα έριξαν...
Καυλοτινέϊτζερ και θρασύς όσο δεν παίρνει τότε και έχοντας ακούσει πως η Tina έχει ακόμη μια ώρα μάθημα έπειτα τους πρότεινα να πάμε σπίτι της να πιούμε το ρούμι...Ε ναι,και το joint...Όπερ και εγένετο,περάσαμε μια φοβερή βραδιά κυρίως με εξιστορήσεις από τα ταξίδια των παιδιών που είχαν επισκεφτεί εξήντα επτά χώρες παρακαλώ!
Τελικά η Tina πέθανε από καρκίνο 3 χρόνια μετά,την είχε στεναχωρήσει που ο άντρας της έβλεπε μια μικρή και την πήρε η κάτω βόλτα.Έχω ακόμη επιστολές της που αποφεύγω να της διαβάζω γιατί βουρκώνω...
Θα πάρω μια μέρα το Cockatiel που σου είχα υποσχεθεί,καλή μου Tina και ξέρεις πως θα το πω...Τ-Rex (χαχαχαχα γαμώ το χριστό μου)
ζηλεύω με όλο μου το είναι.
Το '97 η αγαπημένη μου φίλη και καθηγήτριά μου των αγγλικών miss Tina,Αυστραλέζα που σπούδασε στο Λονδίνο και εργάστηκε επί συναπτά έτη στην Ολλανδία νοσηλεύτρια πριν αγαπήσει τον Έλληνα άντρα της και έρθει στην Ελλάδα(huge story yeah!),μου έκανε ένα τηλ. στο σπίτι(no mobiles yet) να περάσω από το φροντιστήριο(είχα τελειώσει με το proficiency ήδη) να με τρατάρει από το ταξίδι της στον Ισημερινό...
Φτάνοντας θα γνωρίσω τον Alex και τον Sammy,gay ζευγάρι,φίλοι της χρόνια τότε,Λονδρέζοι μόνιμα εγκατεστημένοι στην Ολλανδία,που πήγαν μαζί το ταξίδι και θα έμεναν μερικές ακόμη μέρες στο εξοχικό της Tina στην Ελλάδα.
Η ίδια καθώς εγώ μιλούσα με τα παιδιά αυτά,παιδιά τρόπος του λέγειν αφού ήταν πάνω από πενήντα και οι δύο,ανοίγοντας ένα γαλάζιο backpack που είχε σχεδόν πάντα μαζί της έβγαλε μια χάρτινη συσκευασία,μια καφεκίτρινη χάρτινη συσκευασία,και μου την έδωσε λέγοντας μου "here you are my dear Johny,a little gift from our trip,with all of my love!" με εκείνη την αυστραλέζικη μπερδεμένη με βαριά αγγλικά προφορά της.Δεν θα ξεχάσω την μυρωδιά αυτού του χαρτιού συσκευασίας ποτέ!Ήταν λες και βρέθηκα στην "αποθηκούλα"(έτσι το περιέγραψαν το μαγαζί απ'όπου αγόρασαν το δώρο μου και από ό,τι κατάλαβα ήταν κάτι σαν τοπική βιοτεχνία) στο Εκουαδόρ.Μου θύμισε τα παλιά,δικά μας μπακάλικα των '80ς που μάλλον εσύ δεν πρόλαβες μικρό,καλό μου...
Έκοψα με θρησκευτική ευλάβεια το σιλοτέιπ που συγκρατούσε το χαρτί και τότε είδα τα δώρα μου!Τρεις πλάκες bitter σοκολάτα και ένα μπουκάλι ρούμι,όλα παραγωγής Εκουαδόρ και ειδικότερα της βιοτεχνίας που τα παιδιά ανέφεραν σαν αποθηκούλα που σου είπα πριν.Η χαρά μου δεν θα τελείωνε εκεί αφού είδα πως οι τρεις σοκολάτες που ήταν δεμένες με παλιομοδίτικο,φυτικό σπάγκο,επάνω στον περίτεχνα δεμένο κόμπο τους είχαν και ένα δίφυλλο joint..Ο Alex με ένα μειδίαμα που πρόδιδε πως είχε δοκιμάσει το "πράμα" και ενώ οι υπόλοιποι χασκογελούσαν μου εξήγησε πως το αγόρασαν από έναν περουβιανό και ήταν το μόνο αγαθό της συσκευασίας που δεν ήταν made in Εκουαδόρ αλλά από το Περού,σύμφωνα πάντα και με τον τύπο που το ψώνισαν...Μου είπε ακόμα πως συχνά με τον ίδιο τρόπο,ανάμεσα σε σοκολάτες κι άλλα candies,περνούσαν κανένα joint για φίλους στα ταξίδια που έκαναν με το αεροπλάνο.Μην ξεχνάς είμαστε στο '97 και τα twin towers δεν είχαν πέσει,οπότε και τα πράγματα όσο αφορά την "ασφάλεια" στα αεροπλάνα ήταν διαφορετικά και σίγουρα πολύ πιο ελαστικά από ότι αφού έπεσαν-τα έριξαν...
Καυλοτινέϊτζερ και θρασύς όσο δεν παίρνει τότε και έχοντας ακούσει πως η Tina έχει ακόμη μια ώρα μάθημα έπειτα τους πρότεινα να πάμε σπίτι της να πιούμε το ρούμι...Ε ναι,και το joint...Όπερ και εγένετο,περάσαμε μια φοβερή βραδιά κυρίως με εξιστορήσεις από τα ταξίδια των παιδιών που είχαν επισκεφτεί εξήντα επτά χώρες παρακαλώ!
Τελικά η Tina πέθανε από καρκίνο 3 χρόνια μετά,την είχε στεναχωρήσει που ο άντρας της έβλεπε μια μικρή και την πήρε η κάτω βόλτα.Έχω ακόμη επιστολές της που αποφεύγω να της διαβάζω γιατί βουρκώνω...
Θα πάρω μια μέρα το Cockatiel που σου είχα υποσχεθεί,καλή μου Tina και ξέρεις πως θα το πω...Τ-Rex (χαχαχαχα γαμώ το χριστό μου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου